Κάντε πιο ασφαλές το φορητό σας υπολογιστή με την χρήση του Syskey

Τα Windows XP (και ο Server 2003) στηρίζονται σε μια σειρά από "Master Keys" για να προστατέψουν και τα προσωπικά δεδομένα του χρήστη (συμπεριλαμβανομένου του EFS και S/MIME key) και δεδομένα του υπολογιστή (όπως τα IPsec keys και SSL keys). Αυτά τα Master Keys από μόνα τους είναι κρυπτογραφημένα με το "computer startup key" - που είναι ένα συμμετρικό κλειδί.

Για αυτούς που δεν γνωρίζουν και πολλά με την κρυπτογραφία με συμμετρικά κλειδιά (όπως την κρυπτογράφηση DES & AES) αξίζει να σημειωθεί ότι το ίδιο κλειδί χρησιμοποιείται για την κρυπτογράφηση και την αποκρυπτογράφηση των δεδομένων. Αυτό είναι αντίθεση με την κρυπτογράφηση με ασύμετρα κλειδιά (όπως την κρυπτογράφηση RSA) η οποία χρησιμοποιεί ένα ζευγάρι από κλειδιά, το πρώτο για την κρυπτογραφηση, και το δεύτερο για την αποκρυπτογράφηση.

Όταν το λειτουργικό σύστημα ξεκινά, σύστημα αυτόματα θα αποκρυπτογραφήσει το computer start up key για να έχει πρόσβαση στα Master keys και να ξεκλειδώσει την Security Account Manager (SAM) database (για τα τους τοπικούς λογαριασμούς) και τα δεδομένα που είναι στην Local Security Authority (LSA).

Το Syskey είναι ένα utility που είναι μέρος των Windows και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αλλάξει την θέση που είναι αποθηκευμένο το startup key του υπολογιστή. Εξ' ορισμού το startup key είναι μέσα στο registry του υπολογιστή - στην πραγματικότητα είναι μοιρασμένο σε πολλαπλές τοποθεσίες μέσα στο registry χρησιμοποιώντας ένα αλγόριθμο που χρησιμοποιεί διαφορετικά σημεία σε κάθε υπολογιστή - έτσι γίνεται πολύ δύσκολο για ένα κακόβουλο χρήστη να μπορέσει να το βρει και να αποκτήσει φυσική πρόσβαση στον υπολογιστή σας.

Το Syskey παρέχει τον τρόπο για να αποθηκεύσετε το startup key του υπολογιστή είτε σε ένα αφαιρούμενο αποθηκευτικό μέσο (όπως ένα floppy disk - τα θυμάστε ακόμα;) - αλλά πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι αυτό το αποθηκευτικό μέσο θα πρέπει να είναι διαθέσιμο στον υπολογιστή σας κατά την διάρκεια του boot και συνεπώς η χρήση αυτής της μεθόδου σε ένα server που δεν έχει την πολυτέλεια να έχει 24*7 παρουσία χειριστή, μπορεί να μην είναι μια καλή ιδέα. Επίσης να μείνει το αφαιρούμενο αποθηκευτικό μέσο στον υπολογιστή δεν είναι μια καλή ιδέα.

Διαβάστε περισσότερα: How to use Syskey to make it more difficult to break into your laptop(s) via offline password guessing

JPG, PNG ή GIF; Σωστή χρήστη των Format

Στο web θα δείτε ότι κυριαρχούν τρεις τύποι αρχείων για εικόνα. JPG, GIF, PNG. Τους χρησιμοποιούμε σωστά; Για ποιο λόγο υπάρχει ο κάθε τύπος αρχείου και σε τι χρησιμεύει.

JPEG (Joint Photographic Experts Group)

To JPEG χρησιμοποιεί την τεχνική lossy compression. Οι εικόνες JPG χρησιμοποιούν 16εκ. χρώματα. Χρησιμοποιούνται κυρίως για φωτογραφίες και για εικόνες που δεν θα φαίνονται καλά με 256 χρώματα μόνο. Όταν αποθηκεύεται μια φωτογραφία σε JPG format τότε δεν αποθηκεύονται όλες οι πληροφορίες γιατί αν γινόταν κάτι τέτοιο το αρχείο θα ήταν τεράστιο.

PNG (Portable Network Graphics)

To PNG αναπτύχθηκε για να ξεπεράσει τους περιορισμούς των GIF αρχείων. Το PNG λειτουργεί σε δύο φάσματα χρωμάτων, τα 256 (8 bit) και τα 16εκ. (24/32bit). Στο Web μας ενδιαφέρουν περισσότερο τα 8bit για οικονομία χώρου. Οι PNG εικόνες μπορούν να είναι 5%-25% πιο συμπιεσμένες από τις GIF ενώ την ίδια στιγμή προσφέρουν περισσότερο έλεγχο στο transparency μέσω της δυνατότητας ρύθμισης του opacity. Βασικά προβλήματα του PNG είναι η ασυμβατότητα με ορισμένους browser και η = απουσία animation, κάτι που κρατάει τα GIF ακόμα ζωντανά.

GIF (Graphic Interchange Format)

Το GIF χρησιμοποιεί την τεχνική lossless compression και υποστηρίζει 256 χρώματα. Είναι καλύτερο να χρησιμοποιείται για εικόνες με λίγα χρώματα, όπως για παράδειγμα stencil και ασπρόμαυρα σχέδια. Πλέον θεωρείται ξεπερασμένο format και πολλοί προτείνουν να μην το χρησιμοποιείτε. Αρχικά γιατί καλύπτεται από το PNG σε όλα τα επίπεδα με καλύτερη ποιότητα και συμπίεση. Επίσης γιατί το μόνο πλεονέκτημα που διατηρεί ακόμα είναι το animation που θα επιτευχθεί πολύ καλύτερα με flash. Και τέλος γιατί το GIF ανήκει στην Unisys η οποία ζητάει άδεια για την εμπορική χρήση του format της.

Συμπέρασμα

Όσο μπορείτε ξεπεράστε την χρήση των GIF και στραφείτε στο PNG όπου δεν σας δημιουργεί προβλήματα με τον Internet Explorer. Το JPG είναι ιδανικό format για φωτογραφίες και για εικόνες με πλούσια ποικιλία χρωμάτων. Για γραφικά, thumbnails κλπ το PNG θεωρείται κατάλληλο format.

ΜΙΚΡΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ FIREWALLS

Τι Είναι το Firewall

Το firewall, που μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά με τον όρο πύρινο τείχος προστασίας ή και ηλεκτρονική πύλη ασφαλείας, είναι ένα πρόγραμμα-τείχος που σε γενικές γραμμές έχει τη δυνατότητα να εμποδίσει τους ιούς (viruses) και τα προγράμματα τύπου spyware να εγκατασταθούν στον υπολογιστή μας. Αποτελεί μια πολύ καλή λύση προστασίας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο από μεγάλες εταιρείες που διαθέτουν εκτεταμένο δίκτυο υπολογιστών όσο και από απλούς χρήστες που έχουν σύνδεση στο Internet τύπου dialup ή ADSL.

Ένα firewall μπορεί να ελέγξει την κίνηση (traffic) των πακέτων του Internet από και προς τον υπολογιστή μας. Μπορεί να εντοπίσει τις πιθανές επιθέσεις στον υπολογιστή μας, να αναλύσει την κίνηση και τα αρχεία που ανταλλάσσονται, να διακρίνει τις ύποπτες δραστηριότητες και να εμποδίσει την ολοκλήρωσή τους. Ένα firewall προστατεύει ένα δίκτυο από κάποιο άλλο δίκτυο, υποβάλλοντας τα διερχόμενα πακέτα πληροφοριών (εισερχόμενα και εξερχόμενα) σε μια σειρά από ελέγχους και λαμβάνει την απόφαση να τα αφήσει να διέλθουν ή να τα εμποδίσει, ανάλογα με το αν περνούν κάποια τεστ ή όχι. Στην ουσία πρόκειται για έναν ελεγκτή κυκλοφορίας δεδομένων στο Internet.

Μπορεί επίσης να ελέγξει τα προγράμματα που είναι εγκατεστημένα στον ίδιο τον υπολογιστή μας και συνδέονται στο Internet και τα οποία στέλνουν προς τα έξω ευαίσθητα προσωπικά μας δεδομένα ή αφήνουν ανοικτή μια κερκόπορτα (backdoor) για να μπορούν οι πιθανοί hackers να ελέγξουν τον υπολογιστή μας. Ένα firewall μπορεί να κρατήσει κλειστές αυτές τις πόρτες και να μας ενημερώνει για κάθε ύποπτη κίνηση.

Ο όρος firewall είναι πολύ πιθανό να προέρχεται από την αυτοκινητοβιομηχανία, όπου με τον όρο αυτό αποκαλείται το σύστημα ασφαλείας που υπάρχει ανάμεσα στη μηχανή και στην καμπίνα των επιβατών και που προστατεύει τους τελευταίους στην περίπτωση που η μηχανή πάρει φωτιά. Με την έλευση του Internet, ο όρος firewall εισήλθε μεταφορικά και στον χώρο των υπολογιστών.

Η κάθε σοβαρή εταιρεία και ο κάθε οργανισμός που έχει συναλλαγές μέσω Internet, οφείλει να εφαρμόσει μια πολιτική ασφαλείας (security policy) και την καρδιά αυτής της πολιτικής ασφαλείας αποτελεί το firewall. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι για να μπορεί να θεωρηθεί μια εφαρμογή firewall ως πετυχημένη, θα πρέπει να μπορεί να ελέγχει και τις εσωτερικές αιτήσεις εφαρμογών και υπηρεσιών που γίνονται για πρόσβαση στο Internet και όχι μόνο αυτές που γίνονται από έξω προς τα μέσα.

Πώς Λειτουργεί Ένα Firewall

Ένα firewall μπορεί να είναι ένα μηχάνημα (συσκευή) ή και ένα πρόγραμμα (εφαρμογή) υπολογιστή, το οποίο χρησιμοποιείται για να επιβάλλει συγκεκριμένους κανόνες επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών ανάμεσα σε δύο δίκτυα υπολογιστών. Το firewall παρεμβάλλεται ανάμεσα σε δύο διαφορετικά δίκτυα υπολογιστών και φιλτράρει τα διακινούμενα πακέτα πληροφοριών. Το firewall κατά τη λειτουργία του (φιλτράρισμα) λαμβάνει υπόψη του ένα σύνολο από κανόνες (κριτήρια) που ορίζονται από τον χρήστη (διαχειριστή του firewall) και με βάση αυτούς τους κανόνες επιτρέπει ή απορρίπτει την κυκλοφορία (διακίνηση) των δεδομένων ανάμεσα στα δύο δίκτυα υπολογιστών.

Θεωρείται ως ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε δύο δίκτυα υπολογιστών ή ως ένα φίλτρο δεδομένων. Αν δεν επιτρέψει την κυκλοφορία ενός πακέτου δεδομένων, η ενέργεια αυτή χαρακτηρίζεται ως block traffic, ενώ αν επιτρέψει την κυκλοφορία ενός πακέτου δεδομένων, η ενέργεια αυτή χαρακτηρίζεται ως permit traffic. Ενώ τα προγράμματα anti-virus, anti-trojan, anti-spam κοκ έχουν συγκεκριμένο αντικείμενο απασχόλησης και μας προστατεύουν από πολύ συγκεκριμένες απειλές, ένα firewall μπορεί να μας προστατεύσει από κάθε είδους απειλή όσον αφορά τη σχέση του υπολογιστή μας ή του δικτύου μας με τον έξω κόσμο.

Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι αν αποφασίσουμε να εγκαταστήσουμε ένα firewall και δεν το ρυθμίσουμε ώστε να λειτουργεί σωστά και αποδοτικά, τότε το πιθανότερο είναι να κάνει ζημιά και να μειώσει την απόδοση και την ευελιξία του υπολογιστή μας. Μπορούμε να φανταστούμε ένα firewall, είτε πρόκειται για συσκευή είτε για πρόγραμμα, ως τον ενδιάμεσο ανάμεσα σε δύο δίκτυα υπολογιστών. Ο χρήστης ενός οικιακού υπολογιστή ή ο administrator ενός δικτύου υπολογιστών θα πρέπει να ορίσει τους κανόνες με βάση τους οποίους θα γίνεται η κυκλοφορία των δεδομένων ανάμεσα στα δύο αυτά δίκτυα.

Μετά την εγκατάσταση ενός οποιουδήποτε firewall, ο χρήστης οφείλει να μελετήσει όλες τις επιλογές που έχει το firewall και να τις προσαρμόσει ανάλογα με τις ανάγκες του και τις τεχνικές γνώσεις που έχει. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα firewall (τείχος προστασίας) για να προστατεύσουμε το δίκτυό μας από επιθετικά Web sites και πιθανούς hackers. Ένα firewall παρεμβάλλεται ανάμεσα στον υπολογιστή μας ή σ’ ένα δίκτυο υπολογιστών και σ’ ένα άλλο δίκτυο, όπως είναι το Internet ή και ένα ενδοδίκτυο (Intranet).

Σε γενικές γραμμές, ένα firewall είναι ένας φράκτης για να μπορεί να κρατάει μακριά οποιονδήποτε θελήσει να κάνει κακό στο σύστημά μας. Πήρε το όνομά του καθώς η δουλειά του είναι παρόμοια μ’ αυτήν ενός φυσικού τείχους προστασίας που η αποστολή του είναι να εμποδίσει τη φωτιά από το να επεκταθεί και σε γειτονικά μέρη.

Οι Κατηγορίες των Firewalls

Οι δύο μεγάλες κατηγορίες των firewalls είναι τα Hardware Firewalls και τα Software Firewalls. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν είτε συσκευές που είναι αυτόνομες (stand alone) και συνδέονται αμέσως με το δίκτυο είτε υπολογιστές που η μόνη τους δουλειά είναι ο ρόλος του firewall σ’ ένα δίκτυο και που έχουν εγκατεστημένα τα απαραίτητα προς τον σκοπό αυτό προγράμματα.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν προγράμματα υπολογιστών που μπορούμε να βρούμε στο εμπόριο ή στο Internet και που μπορούμε να εγκαταστήσουμε στον υπολογιστή μας. Είναι γνωστά και με τον όρο Personal Firewall.

Τι Κάνει ένα Firewall

Το firewall είναι απλά ένα πρόγραμμα ή μια συσκευή hardware που φιλτράρει τις πληροφορίες που έρχονται από τη σύνδεση του Internet μέσα στο ιδιωτικό μας δίκτυο ή στον προσωπικό μας υπολογιστή. Αν ένα εισερχόμενο πακέτο ή κάποια πληροφορία εντοπισθεί από τα φίλτρα, δεν θα της επιτραπεί η είσοδος. Ας υποθέσουμε ότι εργαζόμαστε σε μια εταιρεία με 500 υπαλλήλους, οπότε θα υπάρχουν εκατοντάδες υπολογιστές που θα έχουν όλοι κάρτες δικτύου για να μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους.

Επιπλέον, η εταιρεία θα έχει μια ή περισσότερες συνδέσεις με το Internet και χωρίς την ύπαρξη ενός firewall, όλοι αυτοί οι υπολογιστές θα είναι ανοικτοί για πρόσβαση από οποιονδήποτε βρίσκεται στο Internet. Κάποιος που έχει τεχνικές γνώσεις μπορεί να εισβάλλει σ’ αυτούς τους υπολογιστές, θα προσπαθήσει να κάνει FTP συνδέσεις σ’ αυτούς ή να κάνει telnet συνδέσεις κοκ. Αν κάποιος υπάλληλος κάνει το λάθος και αφήσει ανοικτή μια τρύπα ασφαλείας (security hole), οι hackers θα μπορούν να εισβάλλουν στο μηχάνημα και να εκμεταλλευθούν αυτό το κενό ασφαλείας.

Αν υπάρχει εγκατεστημένο ένα firewall, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η εταιρεία θα τοποθετήσει ένα firewall σε κάθε σύνδεση στο Internet και το firewall μπορεί να κλείσει τις τρύπες ασφαλείας. Για παράδειγμα, μια από τις τρύπες ασφαλείας μέσα στην εταιρεία μπορεί να είναι η εξής : Από τους 500 υπολογιστές που υπάρχουν στην εταιρεία, μόνο ένας απ’ αυτούς επιτρέπεται να έχει δημόσια σύνδεση FTP. Πρέπει να επιτραπούν οι FTP συνδέσεις μόνο σ’ αυτόν τον υπολογιστή και να αποκλειστούν απ’ όλους τους υπόλοιπους.

Η εταιρεία μπορεί να καθορίσει κανόνες σαν τον προηγούμενο για τους FTP servers, τους Web servers, τους Telnet servers κοκ. Επιπλέον, η εταιρεία μπορεί να ελέγχει το πώς οι υπάλληλοι συνδέονται στα Web sites, αν επιτρέπεται στα αρχεία να φύγουν εκτός του δικτύου της εταιρείας κοκ. Ένα firewall μπορεί να δώσει σε μια εταιρεία πολύ μεγάλο έλεγχο για τον τρόπο που χρησιμοποιούν οι χρήστες το δίκτυό της. Τα firewalls χρησιμοποιούν μια ή περισσότερες από τις εξής τρεις μεθόδους για να ελέγξουν την κυκλοφορία (traffic) που διέρχεται μέσα και έξω από το δίκτυο

· Φιλτράρισμα Πακέτων (Packet Filtering). Τα πακέτα (packets), που είναι μικρά κομμάτια δεδομένων, αναλύονται (διέρχονται) μέσα από κάποια φίλτρα. Τα πακέτα που κατορθώνουν να περάσουν μέσα από τα φίλτρα στέλνονται στο σύστημα που τα ζήτησε και όλα τα άλλα πακέτα απορρίπτονται.

· Υπηρεσία Μεσολάβησης (Proxy Service). Οι πληροφορίες από το Internet αναχαιτίζονται από το firewall και στέλνονται μετά στο σύστημα που τις ζήτησε και το αντίστροφο.

· Αυστηρή Επιθεώρηση (Stateful Inspection). Είναι μια καινούργια μέθοδος που δεν εξετάζει τα περιεχόμενα του κάθε πακέτου αλλά αντίθετα συγκρίνει συγκεκριμένα κομμάτια κλειδιά του πακέτου με μια βάση δεδομένων εμπιστευτικών πληροφοριών. Οι πληροφορίες που ταξιδεύουν μέσα από το firewall προς τα έξω καταγράφονται για συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που έχουν και μετά οι εισερχόμενες πληροφορίες συγκρίνονται μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά. Αν από την σύγκριση προκύψει ένα λογικό ταίριασμα, επιτρέπεται στις πληροφορίες να διέλθουν. Αλλιώς, απορρίπτονται.

Η Παράκαμψη (Ξεγέλασμα) των Firewalls

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι κάθε σύνδεση στο Internet παραμένει επισφαλής ακόμα και αν είναι εγκατεστημένο κάποιο firewall. Οι επίδοξοι hackers μπορούν να βρουν εργαλεία και τεχνικές ώστε να δημιουργήσουν μια σύνδεση με το εσωτερικό δίκτυο της εταιρείας και να παρακάμψουν έτσι, στην ουσία να ξεγελάσουν, το firewall. Για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση αυτών των διαρροών βοηθούν τα συστήματα διάγνωσης εισβολής, γνωστά και ως IDS (Intrusion Detection Systems).

Ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους που χρησιμοποιούν οι εισβολείς για να παρακάμψουν ένα firewall είναι η εγκατάσταση μιας κερκόπορτας (backdoor) στο εσωτερικό δίκτυο μιας εταιρείας, η οποία έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με μια θύρα (port) που επιλέχθηκε να είναι ανοικτή όταν έγινε η εγκατάσταση του firewall.

Οι τρόποι που χρησιμοποιούν οι εισβολείς για να ξεγελάσουν τα θύματά τους, να παρακάμψουν το ενδεχόμενα εγκατεστημένο firewall και να εισβάλουν έτσι στον υπολογιστή τους ποικίλουν. Ένας πολύ συνηθισμένος τρόπος είναι η αποστολή ενός παραπλανητικού e-mail όπου ζητούν από το υποψήφιο θύμα τους την εγκατάσταση ενός προγράμματος το οποίο θα κάνει δήθεν έλεγχο αν είναι εγκατεστημένο κάποιο άλλο επιβλαβές πρόγραμμα.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν γίνεται κανένας έλεγχος για την εγκατάσταση ενός τέτοιου προγράμματος αλλά αντιθέτως γίνεται η εγκατάσταση ενός άλλου επιβλαβούς προγράμματος. Ένας άλλος συνηθισμένος τρόπος είναι η δωρεάν προσφορά προγραμμάτων, τα οποία μπορεί μεν να κάνουν κάποια απλή εργασία αλλά ταυτόχρονα εγκαθιστούν και κάποιο πρόγραμμα τύπου δούρειου ίππου (trojan horse) ή κερκόπορτας (backdoor), το οποίο είναι προγραμματισμένο να αναλάβει δράση με την πρώτη ευκαιρία ή όταν του το ζητήσει ο δημιουργός του.

Ρυθμίζοντας Ένα Firewall

Τα firewalls μπορούν να προσαρμοστούν. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε φίλτρα με βάση κάποιες συνθήκες, μερικές από τις οποίες είναι οι εξής :

• IP Διευθύνσεις (IP Addresses). Το κάθε μηχάνημα που συνδέεται στο Internet αποκτά μια μοναδική διεύθυνση που είναι γνωστή ως IP διεύθυνση (IP address). Οι IP διευθύνσεις είναι αριθμοί που αποτελούνται από 32 bits και μπορούν να παρουσιασθούν ως τέσσερις δεκαδικοί αριθμοί χωρισμένοι με τελείες. Μια τυπική IP διεύθυνση είναι σαν την εξής : 212.24.52.118. Για παράδειγμα, αν μια συγκεκριμένη IP διεύθυνση που βρίσκεται εκτός της εταιρείας διαβάζει υπερβολικά μεγάλο αριθμό αρχείων από έναν server, το firewall θα μπορεί να εμποδίσει όλη την κυκλοφορία προς ή από αυτήν την IP διεύθυνση.
• Ονόματα Χώρου (Domain Names). Επειδή είναι δύσκολο να θυμάται κανείς όλη τη σειρά των αριθμών που συγκροτούν μια IP διεύθυνση και επειδή οι IP διευθύνσεις ενδέχεται να αλλάζουν μερικές φορές, όλοι οι servers που υπάρχουν στο Internet διαθέτουν και ονόματα που είναι κατανοητά από τους ανθρώπους, τα οποία είναι γνωστά με τον όρο ονόματα χώρου (domain names). Για παράδειγμα, είναι πολύ ευκολότερο για όλους μας να θυμόμαστε το www.mycompany.com παρά το 212.24.52.118. Μια εταιρεία έχει τη δυνατότητα να μπλοκάρει την πρόσβαση σε συγκεκριμένα domain names ή να επιτρέψει την πρόσβαση μόνο σε συγκεκριμένα domain names.
• Πρωτόκολλα (Protocols). Το πρωτόκολλο είναι ο προκαθορισμένος τρόπος που κάποιος που επιθυμεί να χρησιμοποιήσει μια υπηρεσία, επικοινωνεί μαζί της. Ο «κάποιος» μπορεί να είναι ένα άτομο, αλλά πιο συχνά είναι ένα πρόγραμμα υπολογιστή, όπως είναι ένας φυλλομετρητής (Web browser). Τα πρωτόκολλα αποτελούνται συνήθως από κείμενο και απλά περιγράφουν το πώς ο πελάτης (client) και ο διακομιστής (server) θα κάνουν τη συνομιλία τους. Το http είναι το πρωτόκολλο του Web. Μερικά κοινά πρωτόκολλα για τα οποία μπορούμε να ορίσουμε φίλτρα firewall είναι τα εξής :
• IP (Internet Protocol), αποτελεί το κύριο σύστημα διανομής για τις πληροφορίες που διακινούνται στο Internet.
• TCP (Transmission Control Protocol), χρησιμοποιείται για τη διάσπαση και την επανένωση των πληροφοριών (πακέτων) που ταξιδεύουν στο Internet.
• HTTP (Hyper Text Transfer Protocol), χρησιμοποιείται στις ιστοσελίδες (Web pages).
• FTP (File Transfer Protocol), χρησιμοποιείται για το κατέβασμα (download) και το ανέβασμα (upload) αρχείων.
• UDP (User Datagram Protocol), χρησιμοποιείται για τις πληροφορίες που δεν απαιτούν απόκριση (response), όπως είναι ο ήχος και το βίντεο ροής (streaming audio και video).
• ICMP (Internet Control Message Protocol), χρησιμοποιείται από έναν δρομολογητή (router) για την ανταλλαγή πληροφοριών μ’ άλλους δρομολογητές.
• SMTP (Simple Mail Transport Protocol), χρησιμοποιείται στην αποστολή μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail).
• SNMP (Simple Network Management Protocol), χρησιμοποιείται για τη συλλογή πληροφοριών συστήματος από έναν απομακρυσμένο υπολογιστή (remote computer).
• Telnet, χρησιμοποιείται για να εκτελούμε εντολές σ’ έναν απομακρυσμένο υπολογιστή (remote computer).

Η εταιρεία μπορεί να ορίσει μόνο ένα ή δύο μηχανήματα για να χειρισθούν ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο και να καταργήσει αυτό το πρωτόκολλο σ’ όλα τα άλλα μηχανήματα.

• Θύρες (Ports). Όλα τα μηχανήματα server κάνουν τις υπηρεσίες τους να είναι διαθέσιμες στο Internet χρησιμοποιώντας αριθμημένες θύρες (ports), από μία για κάθε υπηρεσία που υπάρχει διαθέσιμη στον server. Για παράδειγμα, αν ένα μηχάνημα server τρέχει έναν Web (HTTP) server και έναν FTP server, ο Web server θα είναι διαθέσιμος στη θύρα (port) 80 και ο FTP server θα είναι διαθέσιμος στη θύρα (port) 21. Μια εταιρεία μπορεί να μπλοκάρει την πρόσβαση στη θύρα 21 σ’ όλα τα μηχανήματα εκτός από ένα μέσα στην εταιρεία.
• Συγκεκριμένες Λέξεις και Φράσεις. Μπορεί να είναι ο,τιδήποτε. Το firewall θα ψάξει παντού (λειτουργία sniff) σε κάθε πακέτο δεδομένων για να βρει ένα ακριβές ταίριασμα του κειμένου που υπάρχει στο φίλτρο. Για παράδειγμα, μπορούμε να καθοδηγήσουμε το firewall ώστε να μπλοκάρει όλα τα πακέτα που περιέχουν τη λέξη "go on". Το σημαντικό είναι ότι οι λέξεις θα πρέπει να ταιριάζουν ακριβώς, δηλ. το φίλτρο δεν θα εντοπίσει τη λέξη "goon", που δε περιέχει τον κενό χαρακτήρα. Μπορούμε, όμως, να συμπεριλάβουμε όσες λέξεις, φράσεις και παραλλαγές αυτών θέλουμε.

Ένα software firewall μπορεί να εγκατασταθεί στον υπολογιστή του σπιτιού μας, όπου υπάρχει σύνδεση με το Internet. Αυτός ο υπολογιστής θεωρείται ότι είναι μια πύλη (gateway) επειδή παρέχει το μοναδικό σημείο πρόσβασης ανάμεσα στο δίκτυο του σπιτιού μας και το Internet.

Μ’ ένα hardware firewall, η μονάδα του firewall αποτελεί κανονικά την πύλη (gateway) και ένα καλό παράδειγμα είναι ένας δρομολογητής (router) που διαθέτει μια ενσωματωμένη κάρτα Ethernet και ένα hub. Οι υπολογιστές στο δίκτυο του σπιτιού μας συνδέονται στον δρομολογητή (router), ο οποίος με τη σειρά του συνδέεται σ’ ένα καλωδιακό modem ή σ’ ένα DSL modem. Μπορούμε να ρυθμίσουμε (configure) τον router μέσω ενός Web interface από τον φυλλομετρητή του υπολογιστή μας και εκεί μπορούμε να ορίσουμε τα φίλτρα ή και άλλες ρυθμίσεις.

Από τι μας Μπορεί να μας Προστατεύσει Ένα Firewall

Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος ασυνείδητος για να κάνει ζημιά σε μη προστατευμένους υπολογιστές, όπως :

• Απομακρυσμένη Πρόσβαση (Remote Login). Συμβαίνει όταν κάποιος έχει τη δυνατότητα να συνδεθεί στον υπολογιστή μας και να τον ελέγξει κατά κάποιον τρόπο. Αυτό μπορεί να κυμαίνεται από το να μπορεί να δει απλά ή να έχει πρόσβαση σε αρχεία έως το να μπορεί να τρέχει προγράμματα στον υπολογιστή μας.
• Κερκόπορτες Εφαρμογής (Application Backdoors).Μερικά προγράμματα έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν την απομακρυσμένη πρόσβαση (remote access), ενώ άλλα περιέχουν σφάλματα (bugs) τα οποία δίνουν τη δυνατότητα για την ύπαρξη κερκόπορτας ή πίσω πόρτας (backdoor), δηλ. μιας κρυφής πρόσβασης, με την οποία μπορεί να έχει κάποιος κάποιο επίπεδο ελέγχου του προγράμματος.
• SMTP Session Hijacking. Το SMTP αποτελεί την πιο κοινή μέθοδο αποστολής ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) στο Internet και αποκτώντας πρόσβαση σε μια λίστα από διευθύνσεις e-mail, κάποιος μπορεί να στείλει αυτόκλητα e-mail (spam) σε χιλιάδες χρήστες.
• Σφάλματα στο Λειτουργικό Σύστημα. Όπως και οι εφαρμογές, μερικά λειτουργικά συστήματα έχουν backdoors, ενώ άλλα παρέχουν απομακρυσμένη πρόσβαση με ανεπαρκείς ελέγχους ασφαλείας ή έχουν ελαττώματα (bugs) που μπορεί να εκμεταλλευθεί ένας έμπειρος hacker.
• Άρνηση Υπηρεσίας (Denial of Service). Αυτό το είδος επίθεσης είναι σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπισθεί. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο hacker στέλνει μια αίτηση (request) στον server για να συνδεθεί σ’ αυτόν. Όταν ο server απαντήσει με μια αναγνώριση (acknowledgement) και προσπαθήσει να κάνει μια σύνοδο (session), δεν θα μπορεί να βρει το σύστημα που έκανε την αίτηση (request). Κατακλύζοντας έναν server με τέτοιες αναπάντητες αιτήσεις session, ένας hacker αναγκάζει τον server να δουλεύει πολύ αργά (σέρνεται) έως ότου καταρρεύσει.
• Βόμβες e-mail (e-mail Bombs). Μια βόμβα e-mail είναι συνήθως μια προσωπική επίθεση όπου κάποιος μάς στέλνει το ίδιο e-mail εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές μέχρις ότου το σύστημά μας να μην μπορεί να δεχθεί άλλα μηνύματα.
• Μακροεντολές (Macros). Για να απλοποιήσουν περίπλοκες διαδικασίες ή εργασίες, πολλές εφαρμογές (applications) μάς δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε ένα μικρό πρόγραμμα (σενάριο εντολών, script) από εντολές που η εφαρμογή μπορεί να εκτελέσει. Αυτό το script είναι γνωστό ως μακροεντολή (macro). Οι hackers μπορούν να εκμεταλλευθούν αυτή τη δυνατότητα και να δημιουργήσουν τα δικά τους macros, τα οποία, ανάλογα με την εφαρμογή, μπορούν να καταστρέψουν τα δεδομένα ή και να προκαλέσουν την κατάρρευση του υπολογιστή μας.
• Ιοί (Viruses). Πιθανώς η πιο γνωστή απειλή είναι οι ιοί των υπολογιστών (computer viruses). Ένας ιός (virus) είναι ένα μικρό πρόγραμμα που μπορεί να αντιγράψει τον εαυτό του σ’ άλλους υπολογιστές. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να διαδοθεί ταχύτατα από το ένα σύστημα στο άλλο. Το αποτέλεσμα ενός ιού μπορεί να κυμαίνεται από την εμφάνιση ενός αβλαβούς μηνύματος έως και τη διαγραφή όλων των αρχείων του υπολογιστή μας.
• Spam e-mail. Μπορεί να μην κάνει ζημιά αλλά είναι πάντα ενοχλητική, η μη ζητηθείσα ή αυτόκλητη εμπορική αλληλογραφία (spam e-mail), που αποτελεί το ηλεκτρονικό ισοδύναμο της άχρηστης διαφημιστικής αλληλογραφίας (junk mail). Το spam e-mail μπορεί να είναι και επικίνδυνο καθώς αρκετά συχνά περιέχει συνδέσμους (links) σε Web sites, τα οποία ενδέχεται να στέλνουν cookies για να ανοίξουν έτσι μια κερκόπορτα (backdoor) στον υπολογιστή μας.
• Βόμβες Ανακατεύθυνσης (Redirect Bombs). Οι hackers μπορούν να χρησιμοποιήσουν το πρωτόκολλο ICMP για να αλλάξουν (ανακατευθύνουν) τη διαδρομή που ακολουθούν οι πληροφορίες, στέλνοντάς τες σ’ έναν διαφορετικό δρομολογητή (router). Αυτός είναι κι ένας από τους τρόπους που γίνεται μια επίθεση άρνησης υπηρεσίας (denial of service attack).
• Source routing. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διαδρομή που ακολουθεί ένα πακέτο στο Internet (ή σ’ ένα άλλο δίκτυο) καθορίζεται από τους δρομολογητές (routers) που υπάρχουν κατά μήκος της διαδρομής. Αλλά η πηγή (source), δηλ. ο αρχικός υπολογιστής, που παρέχει το πακέτο μπορεί αυθαίρετα να καθορίσει τη διαδρομή (route) που θα πρέπει να ακολουθήσει το πακέτο. Οι hackers το εκμεταλλεύονται αυτό μερικές φορές για να κάνουν τις πληροφορίες να φαίνονται ότι προέρχονται από μια έγκυρη πηγή ή ακόμη και μέσα από το ίδιο το δίκτυο. Τα περισσότερα firewalls μπορούν και εξουδετερώνουν το source routing.

Μερικές από τις παραπάνω επιθέσεις, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να αντιμετωπισθούν με τη χρήση ενός firewall. Ενώ μερικά firewalls προσφέρουν προστασία από ιούς, αξίζει τον κόπο να εγκαταστήσουμε ένα πρόγραμμα anti-virus σε κάθε υπολογιστή του δικτύου μας. Και, αν και είναι ενοχλητικά, πολλά spam e-mails μπορούν να περάσουν μέσα από το firewall όσο εμείς λαμβάνουμε τα e-mails μας. Το επίπεδο ασφάλειας (level of security) που ορίζουμε είναι αυτό που καθορίζει πόσες πολλές απ’ αυτές τις απειλές μπορούν να αναχαιτισθούν από ένα firewall. Το υψηλότερο επίπεδο ασφάλειας θα είναι το μπλοκάρισμα των πάντων.

Στην ουσία κάτι τέτοιο καταργεί την ύπαρξη μιας σύνδεσης στο Internet, αλλά ένας κοινός πρακτικός κανόνας είναι να μπλοκάρουμε τα πάντα και μετά να αρχίζουμε να επιλέγουμε τι είδος κυκλοφορίας θα επιτρέψουμε.

Μπορούμε επίσης να περιορίσουμε την κυκλοφορία (traffic) που περνάει μέσα από το firewall έτσι ώστε μόνο συγκεκριμένα είδη πληροφοριών, όπως τα e-mail, να μπορούν να περάσουν. Για τους περισσότερους χρήστες, το καλύτερο είναι να εργάζονται με τις προκαθορισμένες ρυθμίσεις που δίνονται από τον κατασκευαστή του firewall εκτός κι αν υπάρχει κάποιος πολύ συγκεκριμένος λόγος για να γίνουν αλλαγές.

Ένα από τα καλύτερα πράγματα όσον αφορά ένα firewall από την άποψη της ασφάλειας είναι ότι εμποδίζει τον οποιονδήποτε βρίσκεται έξω από το να εισβάλλει σ’ έναν υπολογιστή του δικτύου μας. Μπορεί αυτό να ενδιαφέρει κυρίως τις επιχειρήσεις, αλλά και οι οικιακοί χρήστες με τη χρήση ενός firewall μπορούν να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους.

Οι Proxy Servers και η DMZ

Μια λειτουργία που συνδυάζεται συχνά μ’ ένα firewall είναι ο proxy server (διακομιστής μεσολάβησης). Ο proxy server χρησιμοποιείται για να υπάρχει πρόσβαση στις ιστοσελίδες από τους άλλους υπολογιστές. Όταν κάποιος άλλος υπολογιστής ζητάει μια ιστοσελίδα, αυτή ανακτάται (retrieved) από τον proxy server και μετά στέλνεται στον υπολογιστή που την ζήτησε. Το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας είναι ότι ο απομακρυσμένος υπολογιστής που περιέχει την ιστοσελίδα δεν έρχεται ποτέ σε άμεση επαφή με τους υπολογιστές του δικτύου μας, παρά μόνο με τον proxy server.

Οι proxy servers μπορούν επίσης να κάνουν την πρόσβασή μας στο Internet να εργάζεται πιο αποδοτικά. Αν κατεβάσουμε μια ιστοσελίδα από ένα Web site, αυτή αποθηκεύεται στον proxy server. Αυτό σημαίνει ότι την επόμενη φορά που θα επανέλθουμε σ’ αυτήν την ιστοσελίδα, δεν θα χρειασθεί να φορτωθεί εκ νέου από το Web site, αλλά θα φορτωθεί αμέσως από τον proxy server. Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να θέλουμε κάποιοι απομακρυσμένοι χρήστες να έχουν πρόσβαση σε στοιχεία του δικτύου μας, όπως για παράδειγμα :

• Web site
• Online συναλλαγές
• Περιοχή FTP για download και upload

Στις περιπτώσεις αυτές, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια DMZ (Demilitarized Zone, Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη). Αν και ακούγεται πολύ σοβαρό, πρόκειται στην πραγματικότητα για μια περιοχή που βρίσκεται εκτός του firewall. Μπορούμε να φανταστούμε την DMZ σαν την μπροστινή αυλή του σπιτιού μας. Ανήκει σε μας και μπορούμε να τοποθετήσουμε κάποια πράγματα εκεί, αλλά θα τοποθετήσουμε τα πολύτιμα πράγματα μέσα στο σπίτι μας όπου και θα είναι περισσότερο ασφαλή.

Η εγκατάσταση μιας DMZ είναι πολύ εύκολη. Αν έχουμε πολλούς υπολογιστές, μπορούμε να επιλέξουμε να τοποθετήσουμε έναν υπολογιστή ανάμεσα στη σύνδεση με το Internet και το firewall. Τα περισσότερα από τα software firewalls μάς δίνουν τη δυνατότητα να καθορίσουμε έναν κατάλογο (directory) στον υπολογιστή αυτόν ως DMZ.

Έτοιμα Προγράμματα Firewall

Η τελευταία έκδοση των Windows XP διαθέτει ένα προεγκατεστημένο (ενσωματωμένο) πρόγραμμα firewall, που είναι γνωστό με την ονομασία Internet Connection Firewall. Για να ενεργοποιήσουμε το ενσωματωμένο firewall των Windows XP, πηγαίνουμε στην επιλογή Συνδέσεις Δικτύου του Πίνακα Ελέγχου. Κάνουμε δεξί κλικ στη σύνδεση που μας ενδιαφέρει και επιλέγουμε Για προχωρημένους από την επιλογή Ιδιότητες του πτυσσόμενου μενού. Για να ενεργοποιήσουμε το firewall για τη συγκεκριμένη σύνδεση πρέπει να επιλέξουμε το πλαίσιο ελέγχου Protect my computer and network by limiting or preventing access to this computer from the Internet.

Το ενσωματωμένο firewall των Windows XP ενώ προσφέρει ικανοποιητική προστασία και έλεγχο για την κίνηση που γίνεται από έξω προς τα μέσα (inbound traffic), αγνοεί την προστασία και τον έλεγχο για την κίνηση που γίνεται από μέσα προς τα έξω (outbound traffic). Αν αυτό δεν μας είναι αρκετό, προγράμματα τύπου firewall προσφέρονται και από γνωστές εταιρείες που εξειδικεύονται στην ασφάλεια των υπολογιστικών συστημάτων, όπως είναι τα εξής :

· Norton Personal Firewall της εταιρείας Symantec,

· Personal Firewall Plus της εταιρείας McAfee,

· Panda Platinum της εταιρείας Panda,

· Norman Personal Firewall της εταιρείας Norman,

· Sygate Personal Firewall της εταιρείας Sygate,

· eSafe Desktop Firewall,

· Tiny Personal Firewall της εταιρείας Tiny,

· F-Secure Firewall της εταιρείας F-Secure,

· Lockdown Millennium της εταιρείας Lockdown και

· Bit Defender της εταιρείας AVX.

Το Kerio Personal Firewall της εταιρείας Kerio αποτελεί ένα από τα ασφαλέστερα προγράμματα της κατηγορίας του και μπορεί να κάνει και έλεγχο για ιούς τύπου dialer. Όμως, το πιο δημοφιλές πρόγραμμα firewall είναι το Zone Alarm της εταιρείας Zone Labs, καθώς καταφέρνει και συνδυάζει αρμονικά την ασφάλεια με την ευκολία χρήσης. Αυτό που κάνει στην ουσία το πρόγραμμα Zone Alarm είναι να επιτρέπει ή όχι την πρόσβαση σε προγράμματα που κάνουν χρήση του Internet. Το Zone Alarm διαθέτει πέντε εικονίδια με αντίστοιχες επιλογές και με τις εξής λειτουργίες :

· Alerts. Μπορούμε να ενημερωθούμε για τις επιθέσεις που έχει δεχθεί ο υπολογιστής μας καθώς και να κρατήσουμε τα στοιχεία αυτά σ’ ένα αρχείο.

· Lock. Μπορούμε να ορίσουμε ώστε το πρόγραμμα να κλειδώνει αυτόματα τη σύνδεση με το Internet όταν διαπιστώσει ενδεχόμενο κίνδυνο.

· Security. Μπορούμε να επιλέξουμε το επίπεδο ασφαλείας που θέλουμε να έχουμε, δηλ. High, Medium ή Low.

· Programs. Εμφανίζονται όλα τα προγράμματα που εκτελούνται στον υπολογιστή μας καθώς και αυτά που κάνουν χρήση του Internet. Μπορούμε να επιλέξουμε αν θα επιτρέπεται ή όχι η εκτέλεση ενός προγράμματος ή αν θα γίνεται σχετική ερώτηση προς τον χρήστη.

· Configure. Μπορούμε να κάνουμε διάφορες ρυθμίσεις για το πρόγραμμα.

Οι εφαρμογές firewall του εμπορίου διαθέτουν έτοιμα επίπεδα ασφαλείας, όπως High, Medium και Low για παράδειγμα, τα οποία μπορούμε να επιλέξουμε και να γίνουν έτσι αυτόματα οι απαραίτητες ρυθμίσεις, στην περίπτωση που δεν γνωρίζουμε ή δεν έχουμε τον χρόνο να ασχοληθούμε με το τι ρυθμίσεις πρέπει να κάνουμε. Μπορούμε να επιλέξουμε υψηλό, μέτριο ή χαμηλό επίπεδο ασφαλείας, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ο καλύτερος τρόπος για να δοκιμάσουμε κατά πόσο λειτουργεί σωστά και αποδοτικά ένα firewall, είναι να επισκεφθούμε ένα από τα sites του Internet που αναλαμβάνουν να κάνουν εικονικές εισβολές στον υπολογιστή μας και να μας δείξουν τις τυχόν αδυναμίες του, όπως είναι τo http://grc.com..

Πολιτικές Ασφαλείας με τη Χρήση Firewall

Η πολιτική ασφαλείας του δικτύου μιας εταιρείας, η οποία χρησιμοποιεί firewall, θα πρέπει σε γενικές γραμμές να έχει υπόψη της τα εξής :

· Θα πρέπει να περνάνε μέσα από το firewall όλες οι συνδέσεις που γίνονται από το δίκτυο της εταιρείας προς το Internet.

· Θα πρέπει να ορισθεί ένας τεχνικός υπεύθυνος για την εγκατάσταση, τη ρύθμιση και τη διαχείριση του firewall, ο οποίος θα πρέπει να ακολουθεί και τακτική εκπαίδευση και ενημέρωση.

· Το εγκατεστημένο firewall θα πρέπει να παρακολουθείται και να ελέγχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

· Θα πρέπει να απενεργοποιηθούν όλες οι εφαρμογές που δεν είναι απαραίτητες.

· Το firewall θα πρέπει να είναι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο.

Τι Μπορεί να Κάνει Ένα Firewall

· Να εμποδίσει ιούς (viruses), σκουλήκια (worms), δούρειους ίππους (trojan horses) και άλλα προγράμματα τύπου spyware από το να εγκατασταθούν στον υπολογιστή μας και να κάνουν ζημιά.

· Να εμποδίσει την πρόσβαση στον υπολογιστή μας σε άγνωστους ή ανεπιθύμητους επισκέπτες.

· Να μας ειδοποιήσει ότι ο υπολογιστής μας δέχεται κάποια επίθεση.

· Να μας παρουσιάσει αναλυτικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με την κίνηση από και προς τον υπολογιστή μας.

· Να εμποδίσει κάποιο πρόγραμμα τύπου dialer από το να πραγματοποιήσει υπερπόντιες τηλεφωνικές κλήσεις χωρίς τη θέλησή μας.

Τι δεν Μπορεί να Κάνει Ένα Firewall

· Να διαγράψει ιούς (viruses), δούρειους ίππους (trojan horses) και άλλα προγράμματα τύπου spyware.

· Να εμποδίσει την μη ζητηθείσα εμπορική ηλεκτρονική αλληλογραφία, γνωστή και με τον όρο spam e-mail.

· Να μας προστατεύσει από επιβλαβή προγράμματα τα οποία είτε δεν μπόρεσε να εντοπίσει ή εμείς οι ίδιοι επιτρέψαμε την εγκατάστασή τους, όπως είναι συνήθως τα προγράμματα συνομιλίας (chat) ή ανταλλαγής αρχείων (peer-to-peer).

· Να μας προστατεύσει από τις εσωτερικές απειλές, δηλ. από τους κακόβουλους χρήστες που έχουν φυσική πρόσβαση στο εσωτερικό του τοπικού δικτύου μας.

Η Ορολογία της Κρυπτογραφίας

(AES) Advanced Encryption Standard - Το Advanced Encryption Standard, δηλ. το Προηγμένο Πρότυπο Κρυπτογράφησης, θα αποτελεί τον νέο στάνταρτ αλγόριθμο κρυπτογράφησης για χρήση από τις κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Επιλέχθηκε ο αλγόριθμος Rijndael από μια ομάδα υποψηφίων αλγορίθμων. Στοχεύεινα γίνει ο διάδοχος του DES και οι νεώτερες εκδόσεις των PGP και GPG περιλαμβάνουν υποστήριξη για το AES.

Algorithm - Αναφέρεται στον αλγόριθμο κρυπτογράφησης, που είναι μια μαθηματική διαδικασία (μέθοδος) κρυπτογράφησης (κωδικοποίησης) και αποκρυπτογράφησης (αποκωδικοποίησης) μηνυμάτων και κειμένων, τα οποία μετατρέπονται σε μια μη αναγνώσιμη μορφή.

Asymmetric Encryption - Αποδίδεται στα ελληνικά ως Ασύμμετρη Κρυπτογράφηση και είναι ένα σύγχρονο σύστημα κρυπτογράφησης, το οποίο με τη χρήση δύο κλειδιών (δημόσιο και ιδιωτικό) επιτυγχάνει σχεδόν απόλυτη προστασία των ευαίσθητων (απόρρητων) πληροφοριών (δεδομένων).

Authentication - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Ταυτοποίηση ή Πιστοποίηση και είναι η διαδικασία ή μέθοδος επιβεβαίωσης (εξακρίβωσης) με τη χρήση ψηφιακών ταυτοτήτων ή πιστοποιητικών της ταυτότητας ενός ατόμου ώστε να έχει δικαίωμα για πρόσβαση σε διάφορα συστήματα. Στην ουσία αυτό που ζητάμε να μάθουμε είναι αν το άτομο ή η εταιρεία που ζητάει μια συναλλαγή είναι όντως αυτός ή αυτή που ισχυρίζεται ότι είναι. Ο ίδιος όρος αναφέρεται και στη διαδικασία επαλήθευσης ότι κάποιο αρχείο ή μήνυμα δεν έχει υποστεί κάποια τροποποίηση κατά τη μεταφορά του από τον αποστολέα ως τον παραλήπτη και ότι έχει παραληφθεί ακέραιο.

Authorization - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Εξουσιοδότηση και είναι η διαδικασία σύμφωνα με την οποία γίνεται ο απαραίτητος έλεγχος από την τράπεζα του πελάτη (πληρωτή) ως προς το υπόλοιπο του λογαριασμού του, έτσι ώστε να εγκριθεί η εισαγωγή του σ' ένα δίκτυο και να δοθεί η σχετική εντολή πληρωμής στην τράπεζα του αποδέκτη. Το authorization επιτρέπει σ' έναν χρήστη την πρόσβαση σε περιοχές ή στο σύνολο ενός δικτύου βάσει της ταυτότητάς του.

Back Door - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Πίσω Πόρτα ή και Κερκόπορτα και αναφέρεται σε ορισμένες αδυναμίες των λειτουργικών συστημάτων των υπολογιστών, τις οποίες μπορούν να εκμεταλλευτούν κάποιο επίδοξοι hackers ή crackers και να προκαλέσουν ζημιά ή απλά να καταγράφουν (παρακολουθούν) τις κινήσεις και τις επιλογές μας στο Internet ή και να υποκλέπτουν μυστικούς κωδικούς εν αγνοία μας.

Certification Authority (CA/TTP) - Αποδίδεται στα ελληνικά μ' έναν από τους όρους Οργανισμός Πιστοποίησης ή Έμπιστη Τρίτη Οντότητα ή και Πάροχος Υπηρεσιών Πιστοποίησης και αναφέρεται στους Οργανισμούς ή Εταιρείες που έχουν το δικαίωμα (άδεια) να εκδίδουν ψηφιακές ταυτότητες και να εγγυώνται μ' αυτόν τον τρόπο τη διασφάλιση (απόρρητο) των επικοινωνιών.

Chosen Plain Text Attack - Αποτελεί το επόμενο βήμα από την Known Plain Text Attack, όπου ο κρυπταναλυτής (cryptanalyst) μπορεί να επιλέξει ποιο μήνυμα plain text επιθυμεί να κρυπτογραφήσει και να δει το αποτέλεσμα, σ' αντίθεση από το πάρει απλά ένα παλιό plain text. Αν μπορέσει να ανακτήσει το κλειδί, μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να αποκωδικοποιήσει όλα τα δεδομένα που είναι κρυπτογραφημένα κάτω απ' αυτό το κλειδί. Είναι μια πολύ πιο δυνατή μορφή επίθεσης σε σχέση με την known plain text. Τα καλύτερα συστήματα κρυπτογράφησης μπορούν να αντισταθούν σ' αυτή τη μορφή επίθεσης.

Cipher - Όρος που αναφέρεται στην κρυπτογράφηση (κωδικοποίηση) μηνυμάτων. Εϊναι συνώνυμος με τους όρους Encryption και Encode.

CipherText - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κρυπτογράφημα και είναι το κρυπτογραφημένο (κωδικοποιημένο) αρχείο, κείμενο ή μήνυμα που στέλνει ο αποστολέας στον παραλήπτη. Το αρχικό (αυθεντικό), δηλ. το μη κρυπτογραφημένο μήνυμα, αποκαλείται PlainText.

Code - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κώδικας και αναφέρεται στη χρήση χαρακτήρων ή λέξεων για την αναπαράσταση άλλων λέξεων ή προτάσεων. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί ο Κώδικας Morse, όπου με τον κατάλληλο συνδυασμό από τελείες και πάυλες μπορούμε να παραστήσουμε όλα τα γραμματα και τα ψηφία αλλά και μερικές τυποποιημένες προτάσεις.

Cracker - Χρήστης ο οποίος εισβάλει σε σύστημα στο οποίο δεν έχει νόμιμη πρόσβαση, με σκοπό να παραποιήσει ή ακόμη και να καταστρέψει δεδομένα και πληροφορίες ή και να δημιουργήσει παράνομα αντίγραφα νόμιμων προγραμμάτων.

Cryptography - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κρυπτογραφία και είναι η προστασία των ευαίσθητων (απόρρητων) πληροφοριών (δεδομένων) με την μετατροπή τους από την απλή μορφή κειμένου, που αποκαλείται plain text, σε μια μη αναγνώσιμη μορφή, που αποκαλείται cipher text. Το κρυπτογραφημένο μήνυμα μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί (decrypted) μόνο από τον κάτοχο ενός απόρρητου αλγορίθμου (encryption algorithm), που αποκαλείται κλειδί ή κλείδα (key).

Cryptoanalysis - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κρυπτανάλυση και αναφέρεται στην τέχνη της παραβίασης, δηλ. της αποκρυπτογράφησης, των κρυπτοσυστημάτων. Μπορεί να αναφέρεται επίσης και στην εύρεση λαθών ή και ελλείψεων κατά την εφαρμογή ενός αλγορίθμου κρυπτογράφησης.

Cryptology - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κρυπτολογία και αναφέρεται στη μελέτη (έρευνα) της κρυπτογραφίας και της κρυπτανάλυσης.

Cryptosystem - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Σύστημα Κρύπτο και αναφέρεται στην όλη διαδικασία χρησιμοποίησης της κρυπτογραφίας, δηλ. στις μεθόδους κρυπτογράφησης και αποκρυπτογράφησης καθώς και στις μεθόδους διαπίστωσης της ταυτότητας του αποστολέα ενός μηνύματος.

Data Enrcyption - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κρυπτογράφηση Δεδομένων και αναφέρεται στη χρήση μαθηματικών εργαλείων για την καθιέρωση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στον αποστολέα και τον παραλήπτη (αποδέκτη) ενός μηνύματος. Η κύρια χρήση της κρυπτογραφίας είναι αυτή της κωδικοποίησης της πληροφορίας με τέτοιο τρόπο ώστε η αποκωδικοποίηση της να είναι δυνατή μόνο από τον τελικό αποδέκτη του μηνύματος. Για να γίνει αυτό ο τελικός αποδέκτης του μηνύματος αναγνωρίζεται από ένα ειδικό identifier, ευρύτερα γνωστό ως κλειδί αποκωδικοποίησης. Οι δύο σημαντικότερες μορφές (μέθοδοι) κρυπτογράφησης δεδομένων είναι η Συμμετρική Κρυπτογράφηση και η Κρυπτογράφηση Δημόσιου Κλειδιού, στην οποία ο κάθε χρήστης έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα ζεύγος κλειδιών, δηλ. ένα γνωστό ή δημόσιο κλειδί (public key) και ένα κρυφό κλειδί (secret key) ή ιδιωτικό κλειδί (private key). Το δημόσιο κλειδί μπροεί να το δημοσιοποιήσει (κοινοποιήσει) σ' όλον τον κόσμο. Στη συμμετρική κρυπτογραφία, υπάρχει μόνο ένα κλειδί το οποίο χρησιμοποιείται τόσο για την κωδικοποίηση όσο και για αποκωδικοποίηση του μηνύματος, το οποίο κλειδί πρέπει να παραμένει κρυφό σ' όλους εκτός από τον αποστολέα και τον αποδέκτη του μηνύματος, πράγμα βέβαια δύσκολο σήμερα με τις εκπλητικές δυνατότητες των hackers και των crackers. Η κρυπτογραφία με χρήση δημόσιου κλειδιού χρησιμοποιεί ένα πιο ευέλικτο και πιο ασφαλή σχήμα πιστοποίησης για την αποκωδικοποίηση των δεδομένων και ως εκ τούτου έχει επικρατήσει (με δημοφιλέστερες μορφές δεδομένων το PKI και το PGP).

Decryption - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Αποκρυπτογράφηση και είναι η μέθοδος (διαδικασία) επαναφοράς ενός μηνύματος, που έχει κρυπτογραφηθεί σε μη αναγνώσιμη μορφή (cipher text), στην κανονική ή αρχική του του μορφή (plain text). Η αποκρυπτογράφηση μπορεί να γίνει μ' ένα απόρρητο ή μ' ένα δημόσιο (public key) ή και μ' έναν κωδικό πρόσβασης (password).

Data Encryption Standard (DES) - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Πρότυπο Κρυπτογράφησης Πληροφοριών και είναι ένας είδος κρυπτογράφησης που δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970 ως ο επίσημος αλγόριθμος κρυπτογράφησης σε χρήση στις ΗΠΑ. Αναπτύχθηκε από την IBM υπό την αιγίδα της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Αναπτύχθηκαν ανησυχίες ότι ίσως υπάρχουν κρυμμένες παγίδες στη λογική του αλγορίθμου που θα επέτρεπαν στην κυβέρνηση να σπάσει τον κωδικό μιας οποιασδήποτε επικοινωνίας. Το DES χρησιμοποιεί ένα κλειδί των 56 bit για να κάνει μια σειρά από μη γραμμικούς μετασχηματισμούς σ' έναν μπλοκ δεδομένων των 64 bit. Όμως, σήμερα με την ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα του hardware και το χαμηλό του κόστος, είναι εφικτό να κατασκευασθεί ένα μηχάνημα που αν μπορεί να σπάισε ένα κλειδί των 56 bit σε μία μόνο ημέρα. Γι' αυτόν τον λόγο, έχει αναπτυχθεί το τριπλό-DES ή 3DES, το οποίο χρησιμοποιεί το απλό-DES για να κρυπτογραφήσει τα δεδομένα, μετά τα αποκρυπτογραφεί μ' ένα άλλο κλειδί και κρυπτογραφεί ξανά το αποτέλεσμα μ' ένα άλλο κλειδί. Η κρυπτογράφηση που επιτυγχάνεται μ' αυτόν τον τρόπο είναι ισοδύναμη μ' ένα υποθετικό 112-bit DES.

Digital ID/Certificate - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Ψηφιακή Ταυτότητα ή Ψηφιακή Βεβαίωση ή και Ψηφιακό Πιστοποιητικό και πρόκειται για μια κρυπτογραφημένη ταυτότητα που την εκδίδουν ειδικά εξουσιοδοτημένοι Οργανισμοί Παροχής Υπηρεσιών Πιστοποίησης, με την οποία επιβεβαιώνεται η γνησιότητα των στοιχείων του κατόχου, το ότι αυτός που στέλνει το μήνυμα είναι όντως αυτός που ισχυρίζεται ότι είναι και ότι δεν γίνεται ηλεκτρονική απάτη ή πλαστοπροσωπία. Μπορεί να την χρησιμοποιήσει ο κάτοχός της για να κάνει ασφαλείς ηλεκτρονικές συναλλαγές και επικοινωνία μέσω του Internet. Η ψηφιακή ταυτότητα περιλαμβάνει την ψηφιακή υπογραφή του κατόχου της (digital signature) και το δημόσιο κλειδί του (public key). Το πρότυπο που χρησιμοποιείται κυρίως στα ψηφιακά πιστοποιητικά είναι το X.509.

Digital Signature - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Ψηφιακή Υπογραφή και πρόκειται για ειδικό αρχείο το οποίο δημιουργείται από κείμενο που το υπογράφει και το κρυπτογραφεί (κωδικοποιεί) ο κάτοχός του. Ο παραλήπτης του μηνύματος θα πρέπει να κάνει αποκρυπτογράφηση του κειμένου, σύγκριση της ψηφιακής υπογραφής και πιστοποίηση (επιβεβαίωση) της ταυτότητας του αποστολέα του μηνύματος. Με την ψηφιακή υπογραφή μπορεί να γίνει η ηλεκτρονική πιστοποίηση (επιβεβαίωση) στοιχείων, όπως είναι η ταυτότητα ενός χρήστη, η ικανότητα πληρωμής ή και η γνησιότητα ενός ηλεκτρονικού εγγράφου.

Encryption - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κρυπτογράφηση και είναι η μέθοδος (διαδικασία) μετατροπής κάποιων πληροφοριών (δεδομένων) σε απόρρητο (μη αναγνώσιμο) κώδικα, που είναι γνωστό και ως κρυπτογράφημα (cipher text). Αποτελεί την αποτελεσματικότερη μέθοδο για την επίτευξη της ασφάλειας στις επικοινωνίες. Για την ανάγνωση ενός κρυπτογραφημένου αρχείου είναι απαραίτητη η κατοχή του απόρρητου (ιδιωτικού) κλειδιού ή του κωδικού πρόσβασης, με τα οποία μπορεί να γίνει η αποκρυπτογράφηση των δεδομένων. Τα μη κρυπτογραφημένα δεδομένα ονομάζονται plain text, ενώ τα κρυπτογραφημένα δεδομένα ονομάζονται cipher text. Υπάρχουν δύο είδη κρυπτογράφησης : η Ασύμμετρη Κρυπτογράφηση, που είναι γνωστή και ως Κρυπτογράφηση Δημόσιου Κλειδιού και η Συμμετρική Κρυπτογράφηση.

Encryption Algorithm - Είναι ένας αλγόριθμος (μαθηματική μέθοδος) κρυπτογράφησης δεδομένων, με τη βοήθεια του οποίου μπορούμε να μετατρέψουμε κανονικό κείμενο (πληροφορία) σε μη αναγνώσιμη μορφή (cipher text). Για την επαναφορά των δεδομένων στην αρχική τους μορφή απαιτείται η ύπαρξη ειδικού κλειδιού.

Firewall - Ειδικό Πρόγραμμα (λογισμικό) ή και υλικό (hardware) που έχει τη δυνατότητα να ελέγχει ή και να απαγορεύει την απομακρυσμένη πρόσβαση σ' έναν υπολογιστή ή και να περιορίζει τις διαθέσιμες ιστοσελίδες σ' έναν προσωπικό υπολογιστή ή και σ' ένα δίκτυο υπολογιστών. Το firewall κάνει έλεγχο στα εισερχόμενα και εξερχόμενα δεδομένα από και προς τον υπολογιστή ή το δίκτυο από τη μια μεριά και το Internet από την άλλη.

Hacker - Χρήστης ο οποίος εισβάλει σε σύστημα στο οποίο δεν έχει νόμιμη πρόσβαση, αλλά μόνο για πειραματισμό και ευχάριστη απασχόληση καθώς και για να εντοπίσει και να υποδείξει κενά στα συστήματα ασφαλείας των υπολογιστικών συστημάτων. Διακρίνονται από τους λεγόμενους Crackers, οι οποίοι προκαλούν ζημιές ή κάνουν μη νόμιμες ενέργειες.

Hashing Algorithm - Ειδικός αλγόριθμος κρυπτογράφησης, με τη βοήθεια του οποίου δημιουργείται μια σύνοψη (περίληψη) ενός κειμένου (εγγράφου) σ' έναν αριθμό σταθερού μήκους, π.χ. 128 bits. Από δύο διαφορετικά έγγραφα είναι αστρονομικά αδύνατο να προκύψουν δύο ίδιοι κωδικοί των 128 bits. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται για να διαπιστωθεί η ακεραιότητα (integrity) ενός αποσταλέντος μηνύματος και όχι τόσο για την κρυπτογράφηση απόρρητων μηνυμάτων. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής : ο αποστολέας του μηνύματος στέλνει το κανονικό μήνυμα σε απλή (όχι κωδικοποιημένη) μορφή μαζί με τον αριθμό που έχει προκύψει από την κρυπτογράφηση με τον αλγόριθμο hashing. Ο παραλήπτης εφαρμόζει στο ίδιο μήνυμα τον ίδιο αλγόριθμο hashing και συγκρίνει τους δύο αριθμούς των 128 bits που έχουν προκύψει, δηλ. αυτόν που έχει λάβει και αυτόν που έχει δημιουργήσει ο ίδιος και αν προκύψει διαφορά αυτό σημαίνει όυι το μήνυμα έχει αλλοιωθεί στην πορεία και θα πρέπει να ξανασταλεί.

HTTPS (Secure Hypertext Transfer Protocol) - Aσφαλές πρωτόκολλο για την ανταλλαγή κρυπτογραφημένων ιστοσελίδων ανάμεσα στον Web server και τον φυλλομετρητή (browser). Οι δικτυακοί τόποι που υποστηρίζουν το συγκεκριμένο πρωτόκολλο, στο πεδίο διευθύνσεων του φυλλομετρητή εμφανίζεται το https:// αντί του γνωστού http:// και στη γραμμή κατάστασης το σύμβολο μιας κλειδαριάς. Το πρωτόκολλο αυτό παρέχει ασφαλή διαχείριση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών και χρησιμοποιείται συνήθως σε online συναλλαγές ή σε αποστολή στοιχείων πιστωτικής κάρτας κ.ά. Πρόκειται στην ουσία για μια ασφαλή μορφή του γνωστού πρωτοκόλλου μεταφοράς υπερκειμένου HTTP, ώστε να είναι εξασφαλισμένη η ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα στον φυλλομετρητή και τον Web server.

(IDEA) International Data Encryption Algorithm - Αναπτύχθηκε στην Ελβετία και χρησιμοποιείται στο PGP 2.x ως ο συμμετρικός αλγόριθμος κρυπτογράφησης. Χρησιμοποιεί ένα κλειδί των 128 bit για να κάνει μια σειρά από μη γραμμικούς μαθηματικούς μετασχηματισμούς σ' ένα μπλοκ δεδομένων (data block) των 64 bit.

Key - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κλειδί ή και Κλείδα και είναι μια συλλογή από δυαδικά ψηφία που είναι αποθηκευμένα σ' ένα αρχείο που χρησιμοποιείται για την κρυπτογράφηφη ή αποκρυπτογράφηση ενός μηνύματος.

Key Escrow - Σε γενικές γραμμές, η διαδικασία key escrow σημαίνει ότι ένα αντίγραφο του μυστικού κλειδιού που είναι απαραίτητο στην αποκρυπτογράφηση αποθηκεύεται (φυλάσσεται) από κάποιον τρίτο, που μπορεί να είναι ένας συμβολαιογράφος ή μια τράπεζα, και οι οποίοι το κρατούν σε ασφάλεια σε περιπτωση απώλειας του κλειδιού ή θανάτου του κατόχου του. Η χρήση του είναι κοινή και στις επιχειρήσεις, όπως όταν ένας υπάλληλος κατέχει κρυπτογραφημένο υλικό στον υπολογιστή της εταιρείας του και σε περίπτωση που συμβεί κάτι με τον υπάλληλο ή με τον υπολογιστή, η εταιρεία δεν θα μπορέσει να αποκρυπτογραφήσει τα μηνύματα. Γι' αυτόν τον λόγο, ένα αντίγραφο του μυστικού κλειδιού φυλάσσεται από έναν ή περισσότερους προϊσταμένους. Για να υπάρχει η εξασφάλιση ότι ένας προϊστάμενος δνε θα κάνει κατάχρηση της θέσης του, το κλειδί μπορεί να διαχωρισθεί και να μοιρασθεί σε πολλά άτομα, οι οποίοι θα πρέπει να συνεργασθούν για την ανάκτηση του κλειδιού.

Known Plain Text Attack - Είναι μια μέθοδος επίθεσης σ' ένα σύστημα κρυπτογράφησης όπου ο κρυπταναλυτής κατέχει αντίγραφα του plain text και του αντίστοιχου κρυτπογραφημένου κειμένου. Με τα ασθενέστερα συστήματα κρυτπογράφησης, η μέθοδος αυτή μπορεί να βελτιώσει τις πιθανότητες σπασίματος του κωδικού και απόκτησης του plain text των άλλων μηνυμάτων όπου το plain text δεν είναι γνωστό.

Message Digest Algorithm #5 (MD5) - Ο MD5 Message Digest Algorithm είναι ο αλγόριθμος σύνοψης μηνύματος που χρησιμοποιείται στο PGP. Υπολογίζεται ότι η πιθανότητα να έχουν δύο μηνύματα την ίδια σύνοψη είναι μετά από 2⁶⁴ περιπτώσεις και ότι η πιθανότητα να έχει ένα οποιοδήποτε μήνυμα μια δεδομένη σύνοψη μηνύματος είναι είναι μετά από 2¹²⁸ περιπτώσεις. Ο αλγόριθμος MD5 είναι ένας καινούργιος αλγόριθμος αλλά το επίπεδο ασφαλείας που παρέχει είναι αρκετό για την υλοποίηση ψηφιακών υπογαρφών υψηλών απαιτήσεων που βασίζονται στο MD5 και το RSA.

One Time Pad (OTP) - Το one time pad είναι το μόνο σχήμα κρυπτογράφησης (encryption scheme) που μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι απολύτως απαραβίαστο. Χρησιμοποιείται πολύ από τους κατασκόπους καθώς δεν απιατεί κάποιον μηχανισμό (hardware) για να υλοποιηθεί και λόγω της απόλυτης ασφάλειας που παρέχει. Αυτός ο αλγόριθμος απαιτεί τη δημιουργία πολλών συνόλων από keys pads, όπου το κάθε pad αποτελείται από έναν αριθμό από τυχαίους χαρακτήρες κλειδιών. Each party involved receives matching sets of pads. Ο κάθε χαρακτήρας κλειδιού στο pad χρησιμοποιείται για να κρυπτογραφήσει έναν μόνο χαρακτήρα plain text και μετά δεν χρησιμοποιείται ποτέ ξανά. Ο λόγος που δεν χρησιμοποιείται ευρέως αυτό το σχήμα κρυπτογράφησης είναι ότι λόγω της πολυπλοκότητάς του δεν είναι κατάλληλο για τα σύγχρονα συστήματα επικοινωνιών που έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε ταχύτητα. Ένα από τα διασημότερα links επικοινωνίας που χρησιμοποιούν αυτό το σχήμα είναι η κόκκινη γραμμή Ουάσινγκτον - Μόσχας.

Passphrase - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Συνθηματική Λέξη ή και Κωδική Φράση και είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα με το Password με τη διαφορά ότι είναι πιο περίπλοκο και συνεπώς πιο δύσκολο να εντοπισθεί.

Password - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Συνθηματικό ή και Κωδικός Πρόσβασης και είναι μια μοναδική και απόρρητη λέξη κλειδί με την οποία σε συνδυασμό με το όνομα χρήστη (username) μπορούμε να αποδείξουμε την ταυτότητά μας όταν εισερχόμαστε σε περιορισμένης πρόσβασης σελίδες ή εφαρμογές ή σε πύλες (portals) ή και αλλού. Αποτελεί καλή τακτική να αλλάζουμε συχνά το password μας και να μην χρησιμοποιούμε κωδικούς που να μπορεί εύκολα να τους μαντέψει κάποιος αλλά περίεργους συνδυασμούς από γράμματα, ψηφία και σύμβολα.

PGP (Pretty Good Privacy) - Αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή προγράμματα που χρησιμοποιούνται για την κρυπτογράφηση μηνυμάτων και την αποστολή τους μέσω του Internet. Χρησιμοποιεί την κρυπτογράφηση με συνδυασμό δημόσιου και ιδιωτικού κλειδιού (public key - private key). Θεωρείται απόλυτα ασφαλές. Το δημόσιο κλειδί είναι γνωστό σ' όλους και μπορούμε να το κατεβάσουμε (download) από κάποια ιστοσελίδα, ενώ το ιδιωτικό κλειδί είναι αυστηρά προσωπικό για τον κάθε χρήστη. Ό,τι κωδικοποιείται με το ένα κλειδί μπορεί να αποκωδικοποιηθεί με το άλλο και αντίστροφα. Όμως, είναι εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι αδύνατη, η εύρεση του ιδιωτικού κλειδιού όταν γνωρίζουμε το δημόσιο κλειδί ενός χρήστη. Όταν ένα μήνυμα κωδικοποιείται με το ιδιωτικό κλειδί ενός χρήστη, μπορεί να αποκωδικοποιηθεί από οποιονδήποτε τρίτο με το γνωστό δημόσιο κλειδί του ίδιου χρήστη, αλλά αυτό αποτελεί μια επιβεβαίωση της ταυτότητας του χρήστη. Επίσης, η κωδικοποίηση ενός μηνύματος με το δημόσιο κλειδί ενός χρήστη εξασφαλίζει το ότι μόνο ο συγκεκριμένος χρήστης θα μπορέσει να το αποκωδικοποιήσει.

PlainText - Είναι το αυθεντικό (αρχικό) αρχείο, κείμενο ή μήνυμα, το οποίο πρέπει να λάβει κανονικά ο παραλήπτης. Το κρυπτογραφημένο μήνυμα που αποστέλνεται αποκαλείται CipherText (Κρυπτογράφημα).

Private Key - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Ιδιωτικό Κλειδί και είναι το μυστικό (κρυφό) κλειδί ενός κρυπτογραφικού συστήματος. Μπορεί να το χρησιμοποιεί ο κάτοχός του για να υπογράφει ηλεκτρονικά τα εξερχόμενα μηνύματά του καθώς και για να αποκρυπτογραφεί τα εισερχόμενα μηνύματά του.

Public Key - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Δημόσιο Κλειδί και είναι το κοινό κλειδί ενός κρυπτογραφικού συστήματος. Μπορεί να το χρησιμοποιεί ένας οποιοσδήποτε τρίτος για να κρυπτογραφεί τα εξερχόμενα μηνύματά του προς τον κάτοχο του αντίστοιχου ιδιωτικού κλειδιού καθώς και για να αποκρυπτογραφεί τα εισερχόμενα μηνύματα που έχουν κωδικοποιηθεί με το ιδιωτικό κλειδί του αποστολέα.

Public Key Encryption - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κρυπτογράφηση με Δημόσιο Κλειδί και πρόκειται για ένα σύστημα (τεχνική) κρυπτογράφησης που χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό από ένα δημόσιο και ένα ιδιωτικό κλειδί για την κρυπτογράφηση των μηνυμάτων. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουμε την αποστολή του κλειδιού από τον αποστολέα στον παραλήπτη, κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο για υποκλοπή. Η τεχνική αυτή κρυπτογράφησης λειτουργεί μ' έναν εμπιστευτικό κωδικό του νόμιμου χρήστη, που είναι το γνωστό ιδιωτικό κλειδί (private key), και μ' έναν δημόσιο κωδικό, που είναι το γνωστό δημόσιο κλειδί (public key), και το οποίο διανέμεται (δίνεται) ελεύθερα μέσω του Internet ή και ως συνημμένο σ' ένα e-mail. Οι δύο αυτοί κωδικοί αποτελούν από κοινού ένα μοναδικό ζεύγος κλειδιού με το οποίο επιτυγχάνεται η αποκρυπτογράφηση των δεδομένων.

Registered User - Όρος που αναφέρεται σ' έναν εγγεγραμμένο χρήστη μιας online υπηρεσίας, ο οποίος προσδιορίζεται από το όνομα χρήστη και τον προσωπικό (απόρρητο) κωδικό πρόσβασης και ενδεχομένως από κάποια επιπλέον στοιχεία.

RSA - Μια μέθοδος κρυπτογράφησης δημόσιου κλειδιού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την κρυπτογράφηση μηνυμάτων και για τη δημιουργία ψηφιακών υπογραφών, δηλ. για την επιβεβαίωση της ταυτότητας του αποστολέα ενός μηνύματος. Το RSA είναι η μέθοδος κρυπτογράφησης δημοσίου κλειδιού που χρησιμοποιείται στο PGP. Τα αρχικά του RSA αναφέρονται στους δημιουργούς του αλγορίθμου (Rivest-Shamir-Adleman). Η βασική ασφάλεια στο RSA προέρχεται από το γεγονός ότι, ενώ είναι σχετικά εύκολο να πολλαπλασιάσουμε δύο μεγάλους πρώτους αριθμούς και να πάρουμε το γινόμενό τους, είναι υπολογιστικά δύσκολο να κάνουμε το αντίστροφο, δηλ. το να βρούμε τους δύο πρώτους παράγοντες ενός δεδομένου σύνθετου αριθμού. Είναι αυτή η φύση του RSA που επιτρέπει τη δημιουργία και την αποκάλυψη στον κόσμο ενός κλειδιού κρυπτογράφησης, ενώ από την άλλη μεριά δεν επιτρέπει την αποκρυπτογράφηση ενός μνηνύματος.

Secret Key Encryption - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Κρυπτογράφηση με Κρυφό Κλειδί και πρόκειται για ένα σύστημα κρυπτογράφησης με το οποίο αποστέλλεται στον παραλήπτη το κλειδί που χρησιμοποιήθηκε για την κρυπτογράφηση ενός μηνύματος.

Secure Web Server - Ένας Web server που εργάζεται με πιστοποιητικά (πρωτόκολλα) ασφαλείας. Οι συνδέσεις που γίνονται μ' έναν τέτοιο Web server είναι ασφαλείς και όλα τα μηνύματα (δεδομένα) που ανταλλάσσονται με τους πελάτες (clients) του είναι κρυπτογραφημένα.

SET (Secure Electronic Transaction) - Πρόκειται για ένα σύστημα ασφαλών τραπεζικών πληρωμών που έχει δημιουργηθεί από γνωστές εταιρείες πιστωτικών καρτών. Χρησιμοποιεί τη λεγόμενη Έμπιστη Τρίτη Ονότητα (Third Trusted Party) στις συναλλαγές εμπόρου-πελάτη, δηλ. μια ιδιωτική εταιρεία εμπιστοσύνης που παρεμβάλλεται ως τρίτος στις συνδιαλλαγές και εκδίδει τα ψηφιακά πιστοποιητικά ταυτότητας των συναλλασσομένων. Τα κρυπτογραφικά αυτά πρωτόκολλα σχεδιάστηκαν και αναπτύχθηκαν από κοινού από τις εταιρείες Visa, MasterCard, Netscape & Microsoft προκειμένου να παρέχουν ασφαλείς συναλλαγές με πιστωτικές κάρτες στο Διαδίκτυο για τους καταναλωτές (επλάτες) και τους πωλητές.

Spam e-mail - Έτσι αποκαλούνται τα e-mails που έχουν ενοχλητικό και συνήθως διαφημιστικό περιεχόμενο και που έχουν κατακλείσει το Internet τελευταία. Αποτελούν μια πολύ φθηνή μέθοδο διαφήμισης και προώθησης προϊόντων αλλά και marketing. Στα spam e-mails συγκαταλέγονται ανεπιθύμητες διαφημίσεις για προϊόντα, υπηρεσίες και sites καθώς επίσης και διάφοροι άλλοι τύποι e-mail (newsletters, chain mails κ.ά.).

SSL (Secure Sockets Layer)- Πρόκειται για ένα σύστημα (πρωτόκολλο) κρυπτογράφησης που έχει δημιουργήσει η γνωστή εταιρεία Netscape, με σκοπό την ασφαλή σύνδεση (επικοινωνία) ενός φυλλομετρητή με τον Web server. Τα δεδομένα που στέλνονται ανάμεσα στους δύο είναι κρυπτογραφημένα αλλά το σύστημα δεν εξασφαλίζει την ταυτότητα ούτε του αποστολέα ούτε του παραλήπτη. Είναι ειδικό πρωτόκολλο επικοινωνίας ανάμεσα σε browsers και servers και το οποίο κρυπτογραφεί κάθε online επικοινωνία. Το πρωτόκολλο αυτό διασφαλίζει συναλλαγές με διαφάνεια στους τελικούς χρήστες.

Steganography - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Στεγανογραφία και είναι η διαδικασία απόκρυψης πληροφοριών μέσα σ' ένα άλλο πακέτο πληροφοριών και δεδομένων. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να αποκρύψουμε ένα αρχείο κειμένου μέσα σε κάποιο αρχείο εικόνας ή και ήχου, ώστε να μην γίνεται κατανοητό από τον παραλήπτη του αρχείου εικόνας ή ήχου.

Symmetric Encryption - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Συμμετρική Κρυπτογράφηση και είναι μια από τις πρώτες μορφές κρυπτογραφίας που χρησιμοποιεί το ίδιο κλειδί τόσο για την κωδικοποίηση όσο και για την αποκωδικοποίηση του μηνύματος. Υπάρχει και η Ασύμμετρη Κρυπτογράφηση (Asymmetric Encryption), η οποία χρησιμοποιεί δύο διαφορετικά κλειδιά (δημόσιο και ιδιωτικό).

Symmetric Key - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Συμμετρικό Κλειδί και είναι η παλιά μέθοδος κρυπτογράφησης που χρησιμοποιεί το ίδιο κλειδί τόσο για την κωδικοποίηση όσο και για την αποκωδικοποίηση του μηνύματος. Δεν χρησιμοποιείται σήμερα καθώς δεν είναι ασφαλής μέθοδος επικοινωνίας.

TripleDES - Είναι μια μέθοδος βελτίωσης των δυνατοτήτων του αλγορίθμου DES, η οποία χρησιμοποιεί τον ίδιο αλγόριθμο τρεις φορές σε αλληλουχία με διαφορετικά κλειδιά, για μεγαλύτερη ασφάλεια.

User Identification - Αναφέρεται στην πιστοποίηση, δηλ. στον έλεγχο της ταυτότητας ή του δικαιώματος πρόσβασης σ' έναν δικτυακό τόπο, που γίνεται με το όνομα χρήστη και τον κωδικό πρόσβασης.

Username - Αποδίδεται στα ελληνικά με τον όρο Όνομα Χρήστη ή και Αναγνωριστικό και χρησιμοποιείται συνήθως σε συνδυασμό μ' έναν Κωδικό Πρόσβασης (Password) για την εισαγωγή σ' ένα σύστημα ή δίκτυο πολλαπλών χρηστών. Συνήθως ο χρήστης μπορεί να επιλέξει ο ίδιος το δικό του username (που πρέπει να είναι μοναδικό, στο πλαίσιο ενός δικτύου ή συστήματος) και το password, το οποίο δεν είναι απαραίτητο να είναι μοναδικό αλλά θα πρέπει να είναι απόρρητο και δύσκολο στο να μπορέσει να το εντοπίσει κάποιος.

Verisign - Μια από τις πιο γνωστές διεθνώς εταιρείες που λειτουργεί ως Πάροχος Υπηρεσιών Πιστοποίησης (ΠΥΠ) και εκδίδει ψηφιακές ταυτότητες (digital ID's) σε τρίτους (ιδιώτες ή και εταρείες). Οι εταιρείες αυτές αποκαλούνται και Έμπιστες Τρίτες Οντότητες (ΕΤΟ), δηλ. Trusted Third Parties (TTP), ή και Αρχές Πιστοποίησης (CA, Certification Authorities). Μια εταιρεία Παροχής Υπηρεσιών Πιστοποίησης μπορεί να εξουσιοδοτήσει άλλες εταιρείες σ' άλλες χώρες ή και σ' άλλες πόλεις για να κάνουν πιστοποίηση και να σχηματιστεί έτσι ένα δένδρο από τους Οργανισμούς Πιστοποίησης.

X.509 - Ένα από τα πιο διαδεδομένα πρότυπα για τη δημιουργία ψηφιακών πιστοποιητικών.